Osoba, która przekracza granicę Polski, aby wstąpić do zorganizowanej grupy terrorystycznej, planując atak na terytorium kraju, może być ścigana na podstawie tego artykułu.

Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem przepisów dotyczących przekroczenia granicy w celu popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym, kluczowe jest udowodnienie, że zamiar popełnienia takiego przestępstwa nie istniał. W praktyce można zastosować kilka konkretnych strategii obrony.

1. **Brak zamiaru przestępczego**: Należy wykazać, że osoba oskarżona nie miała zamiaru popełnienia przestępstwa. Można to udowodnić poprzez dowody na cel podróży, takie jak bilety, rezerwacje hotelowe, czy zeznania świadków, które potwierdzają, że celem wyjazdu były inne, legalne działania.

2. **Nieznajomość przepisów**: W sytuacji, gdy osoba przekroczyła granicę, nie mając świadomości, że jej działania mogą być interpretowane jako przestępcze, można argumentować, że nie miała ona zamiaru popełnienia przestępstwa. Warto złożyć dowody na brak wcześniejszych informacji o przepisach dotyczących terroryzmu.

3. **Zafałszowanie intencji**: W przypadku, gdy osoba została zmanipulowana lub wciągnięta w działalność przestępczą przez innych, można bronić się, dowodząc, że była ofiarą oszustwa. Ważne jest, aby przedstawić dowody na przymus lub manipulację.

4. **Niewłaściwa kwalifikacja czynu**: Należy zbadać, czy faktyczne działania oskarżonego mogły być zakwalifikowane w inny sposób, np. jako działania związane z działalnością artystyczną lub edukacyjną, które nie miały na celu popełnienia przestępstwa.

5. **Analiza dowodów**: Ważne jest, aby szczegółowo przeanalizować zgromadzone dowody. W przypadku braków dowodowych można wnieść o umorzenie postępowania lub uniewinnienie.

Podsumowując, kluczowe w obronie jest wykazanie, że oskarżony nie miał zamiaru popełnienia przestępstwa, a także dostarczenie dowodów potwierdzających inne, niewinne cele podróży.

Oto pięć realistycznych dowodów, które mogą być wykorzystane w celu wykazania zasadności zastosowania przepisu dotyczącego przekraczania granicy Rzeczypospolitej Polskiej w celu popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym:

1. **Nagrania z monitoringu granicznego**: Materiały wideo z kamer monitorujących na przejściach granicznych, które mogą udowodnić, że dana osoba przekroczyła granicę w określonym czasie, co może być powiązane z dalszymi działaniami przestępczymi.

2. **Zeznania świadków**: Świadkowie, którzy widzieli podejrzanego w pobliżu granicy lub w miejscu, gdzie później doszło do zdarzenia związanego z przestępstwem terrorystycznym, mogą dostarczyć istotnych informacji o zamiarach oskarżonego.

3. **Dowody cyfrowe**: Analiza telefonów komórkowych, komputerów lub innych urządzeń elektronicznych, z których mogą wynikać plany lub przygotowania do popełnienia przestępstw terrorystycznych, w tym wiadomości tekstowe, e-maile lub aktywność w mediach społecznościowych.

4. **Dokumenty podróżne**: Paszport lub inne dokumenty tożsamości oskarżonego, które mogą wskazywać na jego podróż do i z miejsca, gdzie miało miejsce popełnienie przestępstwa, a także ewentualne wpisy wizowe do krajów znanych z działalności terrorystycznej.

5. **Ekspertyzy biegłych**: Raporty biegłych z zakresu analizy treści propagandowych lub materiałów, które mogą być uznane za ułatwiające popełnienie przestępstw terrorystycznych, a także ekspertyzy dotyczące zorganizowanych grup przestępczych, do których mogła należeć dana osoba.

Oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania przepisu dotyczącego przekraczania granicy Rzeczypospolitej Polskiej w celu popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym:

1. **Brak zamiaru popełnienia przestępstwa**: Zeznania świadków, którzy mogą potwierdzić, że oskarżony nie miał zamiaru popełnienia przestępstwa, a jego intencje związane z przekroczeniem granicy dotyczyły np. turystyki, pracy lub odwiedzin rodziny.

2. **Dokumentacja podróży**: Bilety lotnicze, rezerwacje hotelowe oraz inne dokumenty potwierdzające cel podróży oskarżonego, które wskazują, że jego wizyta w Polsce miała charakter turystyczny lub biznesowy, a nie związany z działaniami terrorystycznymi.

3. **Analiza danych telekomunikacyjnych**: Ekspertyza specjalistyczna, która wykazuje, że nie było żadnych komunikacji (SMS, e-maile, rozmowy telefoniczne) wskazujących na planowanie przestępstw o charakterze terrorystycznym przed przekroczeniem granicy.

4. **Brak powiązań z grupami przestępczymi**: Raporty z organów ścigania lub wywiadu, które potwierdzają, że oskarżony nie był zarejestrowany jako członek żadnej zorganizowanej grupy przestępczej ani nie miał kontaktów z osobami podejrzanymi o działalność terrorystyczną.

5. **Ekspertyza psychologiczna**: Opinia biegłego psychologa, który ocenia stan psychiczny oskarżonego i wskazuje na brak cech osobowościowych, które mogłyby sugerować skłonności do działania w charakterze terrorystycznym lub przestępczym.