Armator wynajmuje swój jacht na tydzień. Przed rozpoczęciem czarteru sprawdza, czy jacht jest sprawny, wyposażony w niezbędne sprzęty i posiada odpowiednią załogę. W trakcie czarteru regularnie serwisuje statek, aby spełniał wymogi bezpieczeństwa i komfortu dla czarterującego.

Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem przepisów dotyczących obowiązków armatora w sprawie cywilnej lub karnej, można rozważyć kilka kluczowych argumentów:

1. **Brak umowy czarteru**: Należy dokładnie zbadać, czy rzeczywiście doszło do zawarcia umowy czarteru. Jeśli brak jest formalnej umowy lub jeśli umowa nie została podpisana przez wszystkie strony, można argumentować, że obowiązki armatora nie mają zastosowania.

2. **Niewłaściwe wykonanie umowy przez czarterującego**: Armator może bronić się, wskazując, że czarterujący nie spełnił swoich zobowiązań umownych, co uniemożliwiło mu dostarczenie statku w stanie zdatnym do żeglugi. W takim przypadku należy udowodnić, że niewłaściwe działania lub zaniechania czarterującego miały wpływ na zdolność armatora do spełnienia swoich obowiązków.

3. **Siła wyższa**: W sytuacji, gdy armator nie mógł dostarczyć statku w wymaganym stanie z powodu okoliczności niezależnych od niego (np. klęski żywiołowe, wypadki losowe), może powołać się na siłę wyższą jako okoliczność zwalniającą z odpowiedzialności.

4. **Zgodność z przepisami**: Armator powinien zweryfikować, czy wymagania dotyczące stanu statku oraz załogi były zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, normami oraz standardami branżowymi. W przypadku ich naruszenia przez czarterującego, można argumentować, że armator nie ponosi odpowiedzialności za niedociągnięcia.

5. **Dokumentacja i dowody**: Kluczowe jest zgromadzenie wszelkiej dokumentacji i dowodów potwierdzających stan statku, jego wyposażenie oraz działania podejmowane przez armatora. Raporty techniczne, zdjęcia, korespondencja z czarterującym mogą stanowić istotny materiał dowodowy w obronie.

6. **Zgłoszenie roszczenia**: Jeżeli czarterujący zgłosił roszczenie na podstawie domniemanego niewykonania umowy, armator powinien złożyć odpowiednie oświadczenie, w którym przedstawi swoje stanowisko oraz argumenty obronne, co może skutecznie wpłynąć na wynik sprawy.

Powyższe argumenty mogą stanowić solidną podstawę do obrony przed zarzutami dotyczącymi niewywiązania się z obowiązków wynikających z umowy czarteru.

Na podstawie przedstawionego przepisu dotyczącego obowiązków armatora w umowie czarteru, można wskazać następujące dowody, które mogą być wykorzystane w sprawach cywilnych lub karnych w celu wykazania zasadności zastosowania tego przepisu:

1. **Umowa czarteru** - Kopia umowy czarteru, która zawiera szczegółowe postanowienia dotyczące terminu oddania statku, jego stanu technicznego, wymagań dotyczących załogi oraz innych specyfikacji. Taki dokument jednoznacznie potwierdzi, jakie obowiązki spoczywały na armatorze.

2. **Raporty techniczne i inspekcje statku** - Dokumentacja dotycząca stanu technicznego statku, w tym raporty z inspekcji przeprowadzonych przez uprawnione organy morskie lub niezależnych ekspertów. Dowody te mogą wykazać, czy statek był w stanie zdatnym do żeglugi i odpowiednio wyposażony w chwili oddania go czarterującemu.

3. **Dowody płatności załogi** - Wyciągi bankowe lub potwierdzenia przelewów dotyczące wynagrodzeń załogi, które armator był zobowiązany opłacać. Takie dokumenty mogą potwierdzić, że armator wypełniał swoje zobowiązania dotyczące wynagradzania załogi, co jest istotne dla wykazania, że statek był odpowiednio obsadzony.

4. **Świadectwa pracy członków załogi** - Umowy o pracę lub inne dokumenty potwierdzające zatrudnienie członków załogi, które mogą świadczyć o tym, że armator zapewnił odpowiednią obsadę statku w czasie czarteru. Świadectwa te mogą również zawierać informacje o kwalifikacjach członków załogi.

5. **Korespondencja między armatorami a czarterującym** - E-maile, listy lub inne formy komunikacji, które dokumentują uzgodnienia dotyczące stanu statku, terminów oraz wszelkich problemów związanych z wykonaniem umowy. Tego typu dowody mogą wskazywać na to, jak armator reagował na ewentualne zastrzeżenia czarterującego dotyczące stanu statku lub jakości obsługi.

Każdy z wymienionych dowodów dostarcza konkretnej i praktycznej informacji, która może być kluczowa w ocenie zasadności roszczeń lub zarzutów związanych z wykonaniem umowy czarteru.

1. **Dokumentacja techniczna statku**: Przedstawienie szczegółowych raportów technicznych oraz protokołów z inspekcji, które potwierdzają, że statek był regularnie konserwowany i utrzymywany w dobrym stanie technicznym. W przypadku, gdy dokumenty te świadczą o braku usterek lub problemów technicznych, można argumentować, że armator wywiązał się z obowiązków wynikających z umowy czarteru.

2. **Umowa czarteru**: Przedstawienie umowy czarteru, która zawiera szczegółowe zapisy dotyczące stanu technicznego statku oraz jego wyposażenia. Jeśli umowa nie precyzuje wymagań dotyczących stanu statku lub nie wskazuje konkretnych norm, armator może argumentować, że spełnił swoje zobowiązania w sposób wystarczający.

3. **Świadectwa i opinie ekspertów**: Złożenie opinii niezależnych ekspertów lub rzeczoznawców, którzy stwierdzają, że statek był w stanie zdatnym do żeglugi w momencie przekazania go czarterującemu. Takie opinie mogą potwierdzać, że armator nie miał wpływu na ewentualne problemy, które mogły wystąpić później.

4. **Potwierdzenia przelewów wynagrodzenia załogi**: Przedstawienie dowodów na regularne wypłaty wynagrodzenia dla załogi oraz potwierdzenia, że armator wypełniał swoje zobowiązania dotyczące zapewnienia należnych świadczeń. Jeśli wynagrodzenia były wypłacane na czas i w pełnej wysokości, można argumentować, że armator dopełnił swoich obowiązków.

5. **Protokół odbioru statku**: Złożenie protokołu odbioru statku, który został podpisany przez czarterującego w momencie przekazania jednostki. Jeśli w protokole nie zostały zgłoszone żadne zastrzeżenia dotyczące stanu statku, można argumentować, że czarterujący zaakceptował warunki, w jakich statek został oddany do dyspozycji.