Artykuł ten chroni czarterującego przed obowiązkiem płacenia opłaty czarterowej, gdy statek jest niezdatny do eksploatacji z przyczyn niezależnych od niego. Z drugiej strony, w przypadku winy czarterującego, armator ma prawo do pełnej opłaty oraz odszkodowania. Taki podział odpowiedzialności zapewnia równowagę interesów obu stron umowy czarterowej.\n\n2)
Czarterujący wynajmuje jacht, który ulega awarii silnika z powodu wad fabrycznych. W takim przypadku czarterujący nie musi płacić opłaty czarterowej ani ponosić kosztów eksploatacji do momentu naprawy. Jednak jeśli czarterujący nie dostarczy odpowiedniej załogi, armator ma prawo żądać pełnej opłaty.
Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem § 1 artykułu dotyczącego umowy czarteru w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej, warto skupić się na kilku kluczowych aspektach.
1. **Ustalenie przyczyn niezdatności statku**: Kluczowym elementem obrony jest wykazanie, że niezdatność statku do eksploatacji nie wynikała z czynników pozostających po stronie czarterującego. Należy zebrać dowody dokumentujące stan techniczny statku przed czarterem, w tym protokoły przeglądów, zdjęcia oraz świadectwa specjalistów, które mogą potwierdzić, że problemy z statkiem były pre-existing.
2. **Przygotowanie dokumentacji**: W sytuacji, gdy armator twierdzi, że czarterujący przyczynił się do uszkodzeń, czarterujący powinien przygotować odpowiednią dokumentację, która pokaże, że statek był eksploatowany zgodnie z umową, a wszelkie ewentualne uszkodzenia nie były wynikiem niewłaściwego użytkowania.
3. **Analiza umowy czarterowej**: Należy dokładnie przeanalizować zapisy umowy czarterowej, aby zidentyfikować wszelkie klauzule dotyczące odpowiedzialności za stan techniczny statku. W przypadku niejasności lub luk w umowie, można argumentować na korzyść czarterującego, podkreślając, że nie ponosi on odpowiedzialności za usterki, które nie wynikają z jego działań.
4. **Zgłaszanie usterek**: Ważne jest również, aby wykazać, że czarterujący niezwłocznie informował armatora o wszelkich zauważonych problemach z statkiem. Dokumentacja korespondencji, w tym e-maile czy wiadomości tekstowe, mogą służyć jako dowód, że czarterujący działał w dobrej wierze.
5. **Wykazanie braku winy**: Jeśli armator wskazuje na winę czarterującego, obrona powinna skupić się na dowodzeniu, że czarterujący nie miał wpływu na powstanie sytuacji, która doprowadziła do niezdatności statku. Warto również zwrócić uwagę, czy armator przestrzegał obowiązków konserwacyjnych i zapewnienia odpowiedniej załogi, co może wpłynąć na podział odpowiedzialności.
Przygotowanie tych argumentów i dowodów może skutecznie zminimalizować ryzyko poniesienia odpowiedzialności za opłaty czarterowe oraz koszty eksploatacji w sytuacji, gdy statek był niezdatny do eksploatacji.
Oto pięć realistycznych dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania zasadności zastosowania przepisu dotyczącego czarteru statku w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Raport techniczny dotyczący stanu statku**: Dokument sporządzony przez niezależnego eksperta lub inspektora morskiego, który potwierdza, że statek był niezdatny do eksploatacji z powodu braków technicznych, uszkodzeń lub niewłaściwego stanu załogi. Raport powinien zawierać szczegółowe informacje na temat rodzaju uszkodzeń i ich wpływu na zdolność statku do prowadzenia działalności czarterowej.
2. **Protokoły z inspekcji załogi**: Oficjalne dokumenty z przeprowadzonych inspekcji, które wskazują na niedostateczną liczba członków załogi lub brak ich odpowiedniego zaopatrzenia. Takie protokoły mogą być sporządzone przez odpowiednie władze morskie lub organizacje certyfikujące.
3. **Korespondencja między czarterującym a armatorami**: E-maile, listy lub inne formy komunikacji, w których czarterujący informował armatora o problemach z eksploatacją statku, w tym brakach lub uszkodzeniach, oraz o związanych z tym kosztach. Tego rodzaju dokumentacja może służyć jako dowód na to, że czarterujący nie miał wpływu na niezdatność statku do eksploatacji.
4. **Dokumentacja dotycząca kosztów eksploatacji**: Rachunki, faktury lub zestawienia kosztów, które pokazują koszty eksploatacji statku poniesione przez czarterującego oraz ich brak w okresie, kiedy statek był niezdatny do eksploatacji. Takie dokumenty mogą wykazać, że czarterujący nie ponosił kosztów w okresie, gdy statek nie był użyteczny.
5. **Świadectwa świadków**: Zeznania osób, które były świadkami stanu statku lub jego użytkowania, w tym członków załogi, techników, czy innych pracowników związanych z obsługą statku. Świadectwa te mogą potwierdzić, że niezdatność statku wynikała z przyczyn, które nie leżały po stronie czarterującego, a także opisać okoliczności związane z brakiem załogi lub ich niedostatecznym zaopatrzeniem.
Oto pięć dowodów, które mogą być wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania przepisu dotyczącego czarterowania statków w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Raport techniczny**: Dokumentacja sporządzona przez niezależnego eksperta, który stwierdza, że uszkodzenia statku nie były wynikiem działań czarterującego, a miały miejsce przed rozpoczęciem umowy czarterowej. Taki raport może wykazać, że armator nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie utrzymania statku w należytym stanie.
2. **Świadectwo stanu załogi**: Dokumentacja potwierdzająca, że załoga statku była odpowiednio przeszkolona i wystarczająca pod względem liczby osób w czasie czarteru. Dowody te mogą świadczyć o tym, że brak zdolności eksploatacyjnej nie był spowodowany niedoborem załogi, lecz innymi czynnikami.
3. **Korespondencja między stronami**: E-maile lub listy między czarterującym a armatorem, w których czarterujący zgłaszał problemy z eksploatacją statku oraz domagał się naprawy. Tego rodzaju dowody mogą świadczyć o aktywnym podejściu czarterującego do rozwiązania problemów, co może podważyć zasadność roszczeń armatora.
4. **Dokumentacja eksploatacji statku**: Historia eksploatacji statku, w tym wcześniejsze naprawy, przeglądy oraz zgłaszane problemy. Jeśli dokumenty te pokażą, że statek miał historię problemów technicznych przed czarterem, może to zasugerować, że armator nie zapewnił odpowiedniego stanu technicznego.
5. **Opinie biegłych**: Zeznania lub opinie biegłych z dziedziny prawa morskiego lub techniki morskiej, którzy mogą ocenić, czy okoliczności niezdatności statku do eksploatacji były zgodne z zapisami umowy oraz czy armator miał obowiązek zapewnienia odpowiedniego stanu statku i załogi. Takie opinie mogą stanowić istotny element w ocenie zasadności roszczeń.