Artykuł precyzuje obowiązki kapitana i załogi w czasie trwania umowy czarteru, podkreślając ich podległość armatorowi oraz rolę kapitana jako przedstawiciela czarterującego. Ważne jest, aby kapitan działał zgodnie z instrukcjami czarterującego, a armator odpowiadał za zobowiązania, co chroni interesy obu stron.\n\n2)
Kapitan statku czarterowego otrzymuje od czarterującego polecenie zakupu paliwa na trasie rejsu. Postępując zgodnie z instrukcją, zaciąga zobowiązanie wobec dostawcy. W przypadku problemów z płatnością, armator odpowiada solidarnie z czarterującym, o ile kapitan nie zaznaczył, że działa w imieniu czarterującego.
Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem przepisów dotyczących umowy czarteru w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej, można skorzystać z kilku kluczowych argumentów:
1. **Brak wniesienia oświadczenia przez kapitana**: Jeśli kapitan nie poinformował odpowiednio przy zaciąganiu zobowiązań, że działa w imieniu czarterującego, można argumentować, że armator nie powinien być pociągany do odpowiedzialności za te zobowiązania. Warto przedstawić dowody na brak takiego oświadczenia, co może osłabić roszczenia o solidarne pokrycie zobowiązań.
2. **Przekroczenie uprawnień przez kapitana**: Można również wykazać, że kapitan działał poza zakresem swoich uprawnień. W takim przypadku armator, jako osoba odpowiedzialna za działania kapitana, może nie ponosić odpowiedzialności za zobowiązania, które nie były związane z eksploatacją statku zgodnie z umową czarteru.
3. **Wskazówki armatora**: Należy sprawdzić, czy kapitan przestrzegał wskazówek armatora. Jeżeli można udowodnić, że kapitan zignorował wytyczne armatora, można argumentować, że odpowiedzialność za powstałe zobowiązania leży po stronie kapitana, a nie armatora.
4. **Definicja zobowiązań**: Warto także dokładnie zdefiniować, jakie zobowiązania powstały i czy dotyczą one rzeczywiście eksploatacji statku. W przypadku wątpliwości co do zakresu zobowiązań można twierdzić, że armator nie powinien odpowiadać za zobowiązania, które nie są bezpośrednio związane z umową czarteru.
5. **Obrona w sprawach karnych**: W przypadku sprawy karnej, kluczowe będzie wykazanie, że działania kapitana nie były przestępcze lub że armator nie miał wiedzy o ewentualnych nieprawidłowościach. Dobrze udokumentowane działania armatora w celu zapewnienia zgodności z prawem mogą stanowić mocną podstawę obrony.
W każdym przypadku kluczowe znaczenie ma dokładne zbadanie okoliczności sprawy, zgromadzenie odpowiednich dowodów oraz konsultacja z prawnikiem specjalizującym się w prawie morskim i zobowiązaniach.
Na podstawie przedstawionego artykułu prawnego, można wskazać następujące dowody, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania zasadności zastosowania tego przepisu w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Umowa czarteru** - Przedłożenie kopii umowy czarteru, w której określone są prawa i obowiązki armatora, czarterującego oraz kapitana. Umowa powinna zawierać zapisy dotyczące podległości kapitana wobec armatora oraz jego obowiązków jako przedstawiciela czarterującego.
2. **Protokół z narady załogi** - Dokumentacja z zebrań załogi, w której kapitan i członkowie załogi otrzymali konkretne polecenia od armatora. Taki protokół może potwierdzać, że załoga stosowała się do wskazówek armatora w trakcie trwania umowy czarteru.
3. **Korespondencja** - Wymiana e-maili, wiadomości tekstowych, lub innych form komunikacji pomiędzy armatorami a kapitanem, która dokumentuje polecenia wydane przez armatora oraz ich realizację przez kapitana. Może to obejmować instrukcje dotyczące eksploatacji statku.
4. **Faktury i dokumenty finansowe** - Dokumenty dotyczące zobowiązań zaciągniętych przez kapitana w trakcie wykonywania umowy czarteru, takie jak faktury za usługi lub towary, które mogą wykazać, że kapitan działał w ramach swoich uprawnień jako przedstawiciel czarterującego.
5. **Świadectwa członków załogi** - Zeznania lub oświadczenia innych członków załogi, którzy mogą potwierdzić, że kapitan działał zgodnie z poleceniami armatora oraz że jego decyzje były zgodne z wytycznymi czarterującego. Świadectwa te mogą być użyte jako dowód na to, że kapitan nie przekroczył swoich uprawnień.
Oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania przepisu dotyczącego umowy czarteru w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Dokumentacja dotycząca umowy czarteru**: Przesłanie oryginalnej umowy czarteru, która zawiera klauzule dotyczące odpowiedzialności kapitana oraz jego uprawnień, wskazujące, że kapitan działał w granicach swoich kompetencji i zgodnie z poleceniami armatora.
2. **Świadectwa członków załogi**: Zeznania członków załogi statku, które potwierdzają, że kapitan ściśle stosował się do poleceń armatora oraz że nie podejmował żadnych działań samodzielnie, co może wskazywać na brak jego odpowiedzialności za zaciągnięte zobowiązania.
3. **Korespondencja między armatorami a czarterującym**: Wydobycie e-maili lub innych form komunikacji, które pokazują, że armator regularnie wydawał polecenia dotyczące eksploatacji statku i że kapitan działał zgodnie z tymi instrukcjami.
4. **Raporty inspekcyjne statku**: Przedstawienie raportów inspekcyjnych, które mogą wykazać, że kapitan przestrzegał wszystkich procedur i standardów operacyjnych, a wszelkie decyzje dotyczące eksploatacji statku były podejmowane na podstawie wskazówek armatora.
5. **Świadectwo eksperta z zakresu prawa morskiego**: Opinia biegłego, który potwierdzi, że kapitan, działając w imieniu czarterującego, miał obowiązek stosować się do poleceń armatora, a jego ewentualne błędy nie mogą być podstawą do przypisania mu odpowiedzialności, jeśli działał zgodnie z ich wytycznymi.