1) Artykuł jasno określa zasady podziału wynagrodzenia za ratownictwo statku w trakcie czarteru, co ma na celu zabezpieczenie interesów zarówno armatora, jak i czarterującego. Przemyślane podejście do odliczeń za szkody oraz wynagrodzenie załogi zapewnia sprawiedliwy podział zysków, uwzględniając konieczność pokrycia kosztów związanych z ratownictwem.
Statek czarterowy uległ awarii na morzu i został uratowany przez inny statek ratunkowy. Po zakończeniu akcji ratunkowej, armator otrzymał wynagrodzenie za ratownictwo, z którego najpierw odliczono koszty naprawy szkód oraz wynagrodzenie załogi, a pozostała kwota została podzielona równo pomiędzy armatora i czarterującego.
Aby skutecznie bronić się przed stosowaniem powyższego przepisu w sprawie cywilnej lub karnej, należy skoncentrować się na kilku kluczowych argumentach i faktach.
1. **Niezgodność z umową**: Sprawdź, czy zapisy dotyczące wynagrodzenia za ratownictwo są zgodne z umową czarterową. Jeśli umowa wyraźnie określa inne zasady podziału wynagrodzenia, można argumentować, że zastosowanie przepisu narusza postanowienia umowy.
2. **Definicja szkód**: Zbadaj, jakie konkretnie szkody zostały spowodowane przez ratownictwo. Można podnieść argument, że nie wszystkie koszty powinny być odliczane z wynagrodzenia, zwłaszcza jeśli część z nich nie wynikała bezpośrednio z działań ratunkowych.
3. **Brak dowodów na szkody**: Jeżeli druga strona nie przedstawiła wystarczających dowodów na poniesione szkody, można zakwestionować zasadność ich odliczenia. Warto domagać się przedstawienia dokumentacji potwierdzającej wysokość oraz zasadność tych kosztów.
4. **Równość podziału**: Podnieś, że podział wynagrodzenia w równych częściach pomiędzy armatora a czarterującego może być niesprawiedliwy w konkretnej sytuacji. Jeśli jedna ze stron poniosła większe ryzyko lub koszty, można argumentować, że powinno to być uwzględnione w podziale.
5. **Zasada proporcjonalności**: Można też argumentować, że odliczenia powinny być proporcjonalne do rzeczywistych korzyści, jakie każda ze stron uzyskała z ratownictwa. Jeśli czarterujący odniósł większe korzyści, można postulować o większy udział w wynagrodzeniu.
6. **Zasady dobrej wiary**: Warto podnieść argumenty dotyczące zasad dobrej wiary w relacjach handlowych. Jeśli można wykazać, że druga strona działała w sposób nieuczciwy lub niezgodny z etyką zawodową, to może to wpłynąć na interpretację przepisów.
Zastosowanie powyższych argumentów może pomóc w skutecznej obronie przed stosowaniem opisanego przepisu w konkretnej sprawie, niezależnie od tego, czy dotyczy ona postępowania cywilnego, czy karnego.
Oto pięć dowodów, które mogą być wykorzystane w celu wykazania zasadności zastosowania przepisu dotyczącego wynagrodzenia za ratownictwo w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Umowy czarterowe** - Prezentacja kopii umowy czarterowej pomiędzy armatorem a czarterującym, która precyzyjnie określa zasady wynagradzania oraz odpowiedzialności stron w przypadku ratownictwa. Umowa powinna zawierać zapisy dotyczące podziału wynagrodzenia oraz ewentualnych kosztów związanych z ratownictwem.
2. **Raporty o szkodach** - Dokumentacja zawierająca szczegółowe raporty dotyczące szkód spowodowanych podczas akcji ratowniczej, w tym koszty naprawy uszkodzonego statku, wydatki na materiały i usługi związane z ratownictwem oraz inne związane z tym wydatki, które należy odliczyć od wynagrodzenia.
3. **Dowody wypłaty wynagrodzenia załodze** - Przykłady płatności dokonanych na rzecz załogi statku, które udowadniają, że ich udział w wynagrodzeniu został prawidłowo obliczony i wypłacony zgodnie z ustalonymi zasadami. Mogą to być np. wyciągi bankowe lub potwierdzenia przelewów.
4. **Świadectwa świadków** - Zeznania świadków, takich jak członkowie załogi, przedstawiciele armatora lub czarterującego, którzy mogą potwierdzić, że proces podziału wynagrodzenia odbył się zgodnie z zapisami umowy oraz obowiązującymi przepisami prawa.
5. **Ekspertyzy biegłych** - Opinie biegłych z zakresu prawa morskiego lub finansów, którzy mogą ocenić, czy sposób podziału wynagrodzenia po akcji ratowniczej był zgodny z obowiązującymi normami prawnymi oraz praktykami rynkowymi, a także czy koszty związane z ratownictwem zostały prawidłowo odliczone.
Oto pięć dowodów, które mogą wykazać brak zasadności zastosowania przepisu dotyczącego wynagrodzenia za ratownictwo statku w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Umowa czarteru**: Przedstawienie umowy czarteru, która wyraźnie określa zasady wynagradzania za ratownictwo, w tym inne mechanizmy podziału wynagrodzenia, które mogą być bardziej korzystne dla jednej ze stron. Umowa może zawierać klauzule wyłączające zastosowanie omawianego przepisu.
2. **Dokumentacja dotycząca szkód**: Zgromadzenie dowodów na to, że szkody spowodowane ratownictwem były znacznie niższe niż kwoty, które zostały odliczone z wynagrodzenia. Może to obejmować ekspertyzy rzeczoznawców oraz raporty z inspekcji stanu statku przed i po akcji ratunkowej.
3. **Świadectwa członków załogi**: Zeznania członków załogi, które potwierdzają, że wynagrodzenie za ratownictwo zostało podzielone w sposób, który nie uwzględniał rzeczywistych kosztów poniesionych przez załogę, co może wskazywać na niezgodność z zasadami ustalonymi w umowie.
4. **Ekspertyzy prawne**: Opinie prawne ekspertów w dziedzinie prawa morskiego, które wskazują, że zastosowanie omawianego przepisu w danym przypadku jest niewłaściwe bądź niezgodne z ogólnymi zasadami prawnymi lub praktykami w branży żeglarskiej.
5. **Dowody na inne źródła finansowania**: Dokumentacja wykazująca, że armator lub czarterujący posiadają inne źródła finansowania, które mogłyby pokryć koszty ratownictwa, co czyniłoby odliczenia z wynagrodzenia zbędnymi lub nieuzasadnionymi. Można tu przedstawić sprawozdania finansowe lub umowy z innymi podmiotami.