Na statku transportowym doszło do awarii silnika, a jednostka zaczęła dryfować. Kapitan zawarł umowę z jednostką ratowniczą, aby zabezpieczyć ratunek statku i jego ładunku, działając w imieniu armatora.

Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem przepisów dotyczących umowy o ratownictwo w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej, warto rozważyć kilka kluczowych argumentów oraz strategii obrony.

1. **Brak podstaw do umowy**: Należy zbadać, czy rzeczywiście miały miejsce okoliczności wymagające zawarcia umowy o ratownictwo. Można argumentować, że sytuacja nie kwalifikowała się do działań ratowniczych, co podważa zasadność umowy. Przykładowo, jeśli ratunek był niepotrzebny lub nieproporcjonalny do zagrożenia.

2. **Uprawnienia kapitana**: W przypadku, gdy umowa została zawarta przez kapitana, można podnieść zarzut, że kapitan nie miał odpowiednich uprawnień do działania w imieniu armatora lub właściciela mienia. Warto zbadać zapisy dotyczące pełnomocnictw oraz procedury, które powinny być przestrzegane w takiej sytuacji.

3. **Niezgodność umowy z umową macierzystą**: Jeżeli istnieje umowa macierzysta (np. umowa czarterowa), która reguluje kwestie ratownictwa, można argumentować, że umowa ratownicza jest nieważna, ponieważ narusza postanowienia umowy głównej.

4. **Brak wynagrodzenia lub jego wysokość**: W przypadku roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za ratownictwo, można podnieść argument, że wynagrodzenie jest wygórowane lub że brak jest dowodów na jego zasadność. Warto przedstawić dowody na to, że działania ratownicze nie były prowadzone w należyty sposób lub nie przyniosły oczekiwanych korzyści.

5. **Naruszenie procedur**: Można argumentować, że działania ratownicze były prowadzone z naruszeniem powszechnie przyjętych standardów lub przepisów prawa, co może skutkować nieważnością umowy ratowniczej.

W każdym przypadku kluczowe jest zebranie odpowiednich dowodów oraz przygotowanie merytorycznych argumentów, które mogą podważyć zasadność działań ratowniczych oraz umowy o ratownictwo w danym kontekście prawnym.

Oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania zasadności zastosowania przepisów dotyczących ratownictwa w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Umowa o ratownictwo**: Przykład umowy zawartej przez kapitana statku z firmą ratowniczą, wskazującej na zakres usług ratowniczych, wynagrodzenie oraz warunki wykonania działań. Umowa ta powinna być podpisana przez kapitana oraz przedstawiciela firmy ratowniczej, co potwierdzi, że działanie ratownicze miało miejsce w zgodzie z przepisami.

2. **Dokumentacja akcji ratunkowej**: Raporty i protokoły z akcji ratunkowej, w tym informacje o czasie i miejscu zdarzenia, przebiegu akcji oraz zaangażowanych podmiotach. Takie dokumenty mogą być sporządzone przez kapitana, armatora lub ratowników, co potwierdzi, że działania ratownicze były podejmowane zgodnie z przepisami.

3. **Świadectwa świadków**: Zeznania osób, które były obecne podczas akcji ratunkowej lub które mogły zaobserwować działania kapitana i armatora. Świadkowie mogą potwierdzić, że działania były zgodne z umową i przepisami prawa, a także opisać sytuację, która wymagała interwencji ratunkowej.

4. **Korespondencja elektroniczna**: E-maile lub wiadomości tekstowe między kapitanem a armatorem lub innymi osobami zaangażowanymi w akcję ratunkową, które mogą wskazywać na ustalenia dotyczące ratownictwa, w tym zgody na zawarcie umowy i szczegóły dotyczące warunków ratunkowych.

5. **Raporty z inspekcji i audytów**: Dokumenty z inspekcji statku przeprowadzonych przez odpowiednie organy morskie, które potwierdzają, że statek był w dobrym stanie technicznym i że kapitan miał obowiązek i uprawnienia do podejmowania działań ratunkowych. Takie raporty mogą również zawierać informacje o zgodności z przepisami dotyczącymi ratownictwa.

Oto pięć dowodów, które mogą być wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania przepisów dotyczących działań ratowniczych w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Umowa o ratownictwo**: Przedłożenie oryginału umowy o ratownictwo zawartej pomiędzy kapitanem a armatorami statku, która wyraźnie wskazuje, że warunki umowy są inne niż te przewidziane w przepisach. Dowód ten potwierdza, że działania ratownicze były regulowane innymi postanowieniami umowy.

2. **Świadectwa świadków**: Zeznania członków załogi statku, którzy mogą potwierdzić, że kapitan nie miał pełnomocnictwa do działania w imieniu armatora lub właściciela mienia, co podważa zasadność podejmowanych działań ratowniczych.

3. **Dokumentacja dotycząca mienia**: Przedłożenie dokumentów potwierdzających, że mienie znajdujące się na statku nie było własnością właściciela, którego interesy miały być chronione przez kapitana lub armatora. Dowód ten może wykazać, że działania ratownicze były nieuzasadnione, ponieważ nie dotyczyły rzeczywistego właściciela mienia.

4. **Raport o stanie technicznym statku**: Raport techniczny, który wskazuje, że statek był w dobrym stanie przed incydentem, co może sugerować, że działania ratownicze nie były konieczne. Taki dowód mógłby podważyć zasadność interwencji ratunkowych.

5. **Opinie ekspertów**: Opinie biegłych specjalistów z zakresu prawa morskiego, które wskazują, że działania kapitana w danej sytuacji były niezgodne z ogólnie przyjętymi standardami branżowymi, co może sugerować brak zasadności zastosowania przepisów o ratownictwie w konkretnej sprawie.