Wierzyciel, który nie może znaleźć dłużnika w celu wyegzekwowania należności, składa wniosek do sądu o ustanowienie kuratora. Dzięki temu kurator reprezentuje dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym, co pozwala na dalsze działania prawne.

Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem kuratora z urzędu w sprawie cywilnej lub karnej, można podjąć kilka praktycznych kroków:

1. **Ustalenie miejsca pobytu**: Pierwszym krokiem jest podjęcie działań mających na celu ustalenie rzeczywistego miejsca pobytu dłużnika. Można to zrobić poprzez kontakt z rodziną, znajomymi, a także sprawdzenie publicznych rejestrów. Przedstawienie sądowi dowodów na to, że miejsce pobytu dłużnika jest znane, może wyeliminować potrzebę wyznaczenia kuratora.

2. **Wniosek o umorzenie postępowania**: W przypadku, gdy wierzyciel wnosi o ustanowienie kuratora, można złożyć wniosek do sądu o umorzenie postępowania, argumentując, że dłużnik ma znane miejsce pobytu, co powinno wyeliminować potrzebę kuratora. Warto przedstawić dowody na to, że dłużnik może być skutecznie wezwany do stawienia się przed sądem.

3. **Wskazanie alternatywnej formy kontaktu**: Można również zasugerować sądowi inne formy kontaktu z dłużnikiem, takie jak doręczenie pism na adres miejsca pracy, czy za pośrednictwem poczty elektronicznej, jeśli jest to możliwe. W ten sposób można wykazać, że nie ma potrzeby ustanawiania kuratora.

4. **Opozycja wobec wniosku**: Jeżeli wierzyciel składa wniosek o ustanowienie kuratora, można złożyć sprzeciw, argumentując, że dłużnik nie unikają obowiązków, a jedynie jego lokalizacja jest czasowo nieznana. Uzasadnienie takie powinno opierać się na faktach, które mogą zostać poparte dowodami.

5. **Zgłoszenie wniosku o mediację**: W niektórych przypadkach warto rozważyć zgłoszenie wniosku o mediację jako alternatywną metodę rozwiązania sporu. Może to przekonać sąd, że dłużnik jest otwarty na dialog i nie ma potrzeby ustanawiania kuratora.

Podsumowując, kluczowe jest aktywne działanie na rzecz ustalenia miejsca pobytu dłużnika oraz skuteczne przedstawienie argumentów w sądzie, które mogą wpłynąć na jego decyzję o ustanowieniu kuratora. Warto zasięgnąć porady prawnej, aby dobrać najbardziej efektywne działania w konkretnej sytuacji.

Na podstawie podanego przepisu dotyczącego ustanawiania kuratora dla dłużnika, którego miejsce pobytu nie jest znane, można wskazać następujące dowody, które mogą być wykorzystane w celu wykazania zasadności jego zastosowania w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Dowód z pisma procesowego** - Wniosek wierzyciela o ustanowienie kuratora, który jasno wskazuje na brak możliwości ustalenia miejsca pobytu dłużnika. Pismo powinno zawierać argumentację oraz dowody na podjęcie przez wierzyciela wszelkich możliwych działań w celu ustalenia adresu dłużnika (np. próby kontaktu, poszukiwanie informacji w rejestrach).

2. **Dowód z dokumentacji wysyłkowej** - Potwierdzenia wysłania korespondencji do dłużnika (np. listy polecone, e-maile), które wykazują, że wierzyciel próbował skontaktować się z dłużnikiem oraz że korespondencja nie została odebrana lub zwrócona jako niedoręczona.

3. **Dowód z zeznań świadków** - Zeznania osób, które mogłyby potwierdzić, że dłużnik rzeczywiście zmienił miejsce pobytu lub jest nieosiągalny. Świadkowie mogą być sąsiadami, członkami rodziny lub współpracownikami, którzy mają wiedzę na temat sytuacji dłużnika.

4. **Dowód z rejestrów publicznych** - Wydruki z rejestru mieszkańców lub innych instytucji (np. urzędów skarbowych, ZUS), które potwierdzają, że dłużnik nie figuruje pod znanym adresem lub że jego adres jest nieaktualny. Tego rodzaju dokumenty mogą potwierdzić brak możliwości ustalenia miejsca pobytu dłużnika.

5. **Dowód z działań Policji lub innych służb** - Raporty lub protokoły z interwencji Policji, w których próbowano ustalić miejsce pobytu dłużnika. Dokumenty te mogą zawierać informacje o próbach odnalezienia dłużnika oraz potwierdzenie, że jego obecność w znanym miejscu nie została potwierdzona przez funkcjonariuszy.

Oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania przepisu o ustanowieniu kuratora z urzędu dla dłużnika w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Dowód na znane miejsce pobytu dłużnika**: Przedstawienie dokumentów potwierdzających, że dłużnik ma znane miejsce zamieszkania, np. umowa najmu, rachunki za media lub inne dokumenty, które wskazują na jego aktualny adres.

2. **Oświadczenie dłużnika**: Złożenie pisemnego oświadczenia przez dłużnika, w którym potwierdza on swoje miejsce pobytu oraz deklaruje gotowość do współpracy w sprawie egzekucji.

3. **Świadectwa świadków**: Zeznania osób, które mogą potwierdzić, że dłużnik przebywa w określonym miejscu, np. sąsiadów, członków rodziny lub znajomych, którzy regularnie mają z nim kontakt.

4. **Dowody na wcześniejsze próby kontaktu z dłużnikiem**: Dokumentacja wskazująca na to, że wierzyciel podejmował próby kontaktu z dłużnikiem (np. korespondencja, wezwania do zapłaty), które nie wskazują na brak możliwości ustalenia jego miejsca pobytu.

5. **Ekspertyza biegłego**: Opinia biegłego, który na podstawie dostępnych informacji (np. danych z rejestrów publicznych) potwierdza, że dłużnik ma znane miejsce pobytu i nie ma podstaw do ustalania kuratora z urzędu.