Pracownik, który ma zaległości wobec banku, ma zajęte wynagrodzenie przez komornika. Wierzyciel może również wstąpić w prawa dłużnika, aby dochodzić spłaty z jego przyszłych roszczeń.

Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem przepisów dotyczących zajęcia wynagrodzenia za pracę oraz wstąpienia wierzyciela w prawa i roszczenia dłużnika w sprawie cywilnej lub karnej, warto rozważyć kilka strategii obrony.

1. **Kwestionowanie zasadności wierzytelności**: Pierwszym krokiem powinno być zbadanie, czy wierzytelność, na podstawie której dokonano zajęcia, jest rzeczywiście uzasadniona. Jeśli dłużnik może wykazać, że roszczenie jest bezpodstawne, można złożyć wniosek o uchwałę w sprawie zajęcia.

2. **Ustalanie wysokości wynagrodzenia**: W przypadku zajęcia wynagrodzenia za pracę, dłużnik powinien dokładnie obliczyć, jaka część wynagrodzenia jest zajęta. Zgodnie z przepisami, tylko określona część wynagrodzenia może być zajęta, a nadwyżka powinna pozostać do dyspozycji dłużnika. Należy przedstawić dowody na wysokość wynagrodzenia oraz ewentualne obciążenia finansowe.

3. **Odmowa wstąpienia wierzyciela**: W sytuacji, gdy wierzyciel wstępuje w prawa dłużnika, można argumentować, że takie wstąpienie narusza zasady współżycia społecznego lub że wierzyciel nie ma podstaw do roszczenia wobec dłużnika. Może to wymagać przedstawienia dowodów na niewłaściwe postępowanie wierzyciela.

4. **Ochrona dokumentów**: Jeśli zajęcie dotyczy dokumentów stanowiących dowód wierzytelności, dłużnik powinien zwrócić uwagę na to, czy zajęcie zostało przeprowadzone zgodnie z prawem. Można złożyć wniosek o zwolnienie dokumentów z zajęcia, powołując się na ich niezbędność do prowadzenia dalszych czynności prawnych.

5. **Skorzystanie z instytucji skargi na zajęcie**: Dłużnik ma prawo złożyć skargę na zajęcie, wskazując na jego niezgodność z przepisami prawa, co może prowadzić do uchwały o uchyleniu zajęcia.

Podsumowując, kluczowe w obronie przed zastosowaniem tych przepisów jest zbadanie zasadności wierzytelności, obliczenie wysokości zajęcia oraz ochrona dokumentów, które mogą być kluczowe dla dalszej obrony.

Na podstawie podanego artykułu prawnego, oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania zasadności jego zastosowania w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Dokumentacja wynagrodzenia za pracę**:
- Pracodawca może przedstawić umowy o pracę, paski wynagrodzeń oraz wyciągi bankowe, które potwierdzają wysokość wynagrodzenia dłużnika. Dowody te mogą być kluczowe w ocenie skutków zajęcia wynagrodzenia za pracę.

2. **Umowy i faktury**:
- Wierzyciel może dostarczyć kopie umów oraz faktur, które potwierdzają istnienie wierzytelności. Dokumenty te mogą wskazywać na konkretne roszczenia dłużnika, co może być istotne w kontekście wstąpienia wierzyciela w prawa i roszczenia dłużnika.

3. **Dowody na istnienie dokumentów stanowiących dowód wierzytelności**:
- W przypadku, gdy dłużnik posiada dokumenty, które potwierdzają istnienie roszczeń, można przedstawić dowody w postaci protokołów lub oświadczeń świadków, którzy mogą potwierdzić, że dłużnik posiadał takie dokumenty.

4. **Postanowienia sądowe dotyczące zajęcia**:
- Wierzyciel może przedstawić postanowienia sądowe dotyczące zajęcia wynagrodzenia oraz wszelkie inne dokumenty sądowe, które potwierdzają legalność i zasadność przeprowadzonych działań egzekucyjnych.

5. **Świadectwa pracy i zaświadczenia o zatrudnieniu**:
- Dowody w postaci świadectw pracy lub zaświadczeń o zatrudnieniu dłużnika, które potwierdzają jego miejsce zatrudnienia oraz wysokość wynagrodzenia, mogą być użyteczne w kontekście zajęcia wynagrodzenia za pracę oraz oceny możliwości wstąpienia wierzyciela w prawa dłużnika.

Te dowody mogą być kluczowe w ustaleniu zasadności zastosowania przepisów dotyczących zajęcia w danej sprawie cywilnej lub karnej.

Oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania przepisów dotyczących skutków zajęcia w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Dokumentacja potwierdzająca brak zadłużenia**: Przedstawienie umowy lub potwierdzeń płatności, które dowodzą, że dłużnik nie ma zaległości wobec wierzyciela, co uniemożliwia zastosowanie zajęcia wynagrodzenia za pracę.

2. **Zaświadczenie o dochodach**: Dostarczenie zaświadczenia od pracodawcy lub organu podatkowego, które wykazuje, że wynagrodzenie dłużnika znajduje się poniżej minimalnej płacy, co może wskazywać na to, że zajęcie wynagrodzenia byłoby niezgodne z przepisami o ochronie minimalnego wynagrodzenia.

3. **Wykaz majątku i zobowiązań**: Przedstawienie szczegółowego wykazu majątku dłużnika oraz jego zobowiązań, które dowodzą, że całość dochodów jest przeznaczona na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych dłużnika i jego rodziny, co wskazuje na niezasadność zajęcia.

4. **Oświadczenie o wstąpieniu wierzyciela w prawa dłużnika**: Ujawnienie dowodu na to, że wierzyciel nie wstąpił w prawa i roszczenia dłużnika, co może obalić argumenty dotyczące stosowania art. 887 w kontekście zajęcia, argumentując, że nie ma podstaw do realizacji roszczenia.

5. **Dokumenty potwierdzające nieważność umowy**: Przedstawienie dowodów, które wskazują, że umowa, na podstawie której wierzyciel dochodzi swoich roszczeń, jest nieważna (np. z powodu braku zgody, wprowadzenia w błąd, czy innych wad prawnych), co podważa zasadność zajęcia dokumentów dotyczących wierzytelności dłużnika.