1) Artykuł 374 podkreśla znaczenie obecności oskarżonego na rozprawie, co zapewnia mu prawo do obrony i aktywnego uczestnictwa w postępowaniu. Przepisy dotyczące składania wniosków i oświadczeń do protokołu zwiększają transparentność i rzetelność procesu.
Oskarżony w sprawie o kradzież stawia się na rozprawie, gdzie ma możliwość złożenia wniosku o przesłuchanie świadków. Dzięki temu jego obrona zyskuje nowe argumenty, co może wpłynąć na wynik sprawy.
W kontekście artykułu 374 Kodeksu postępowania karnego, który reguluje obecność oskarżonego na rozprawie, oraz art. 517ea dotyczącego składania wniosków i oświadczeń, obrona może wykorzystać kilka strategii, aby skutecznie przeciwdziałać zastosowaniu tych przepisów w konkretnej sprawie.
Po pierwsze, kluczowym elementem obrony jest analiza zasadności obecności oskarżonego na posiedzeniu. Oskarżony ma prawo do obrony, a jego nieobecność powinna być uzasadniona. W przypadku, gdy oskarżony jest nieobecny z powodu choroby, ważnych obowiązków zawodowych lub innych istotnych przyczyn, należy przedłożyć odpowiednie dowody (np. zaświadczenie lekarskie, dokumenty potwierdzające inne zobowiązania) i wnioskować o przełożenie posiedzenia.
Po drugie, w sytuacji, gdy oskarżony jest obecny, ale nie może aktywnie uczestniczyć w posiedzeniu z powodu problemów zdrowotnych lub emocjonalnych, obrona powinna złożyć wniosek o przeprowadzenie posiedzenia w formie wideokonferencji lub w inny sposób, który umożliwi oskarżonemu skuteczne uczestnictwo.
Kolejnym krokiem jest dokładne monitorowanie protokołów z posiedzeń. Jeśli są jakiekolwiek nieprawidłowości w dokumentacji, takie jak brak odnotowania wniosków lub oświadczeń oskarżonego, obrona powinna złożyć sprzeciw na te niezgodności, argumentując, że mają one wpływ na prawo do obrony oraz rzetelność procesu.
Na koniec, warto również wskazywać na ewentualne naruszenia prawa do obrony, jeśli oskarżony nie miał wystarczająco dużo czasu na zapoznanie się z materiałami sprawy przed posiedzeniem. Wszelkie wątpliwości w tej kwestii warto zgłaszać na etapie postępowania, aby zminimalizować ryzyko wydania niekorzystnego wyroku.
Skuteczna obrona opiera się zatem na precyzyjnym wykorzystaniu prawa, monitorowaniu procedur oraz aktywnym działaniu w interesie oskarżonego.
Na podstawie podanych przepisów, oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania zasadności ich zastosowania w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Protokół z posiedzenia**: Oryginalny protokół z posiedzenia, który dokumentuje obecność oskarżonego oraz przebieg obrad. Protokół powinien zawierać podpisy uczestników oraz potwierdzenie, że oskarżony miał możliwość składania wniosków i oświadczeń.
2. **Zgłoszenia wniosków przez oskarżonego**: Dokumenty, w których oskarżony składał wnioski i oświadczenia do protokołu w trakcie posiedzenia. Mogą to być kopie pism procesowych, które zostały złożone w czasie posiedzenia, potwierdzające aktywny udział oskarżonego w postępowaniu.
3. **Świadkowie obecni na posiedzeniu**: Zeznania świadków, którzy byli obecni na posiedzeniu i mogą potwierdzić, że oskarżony był obecny oraz miał możliwość zabrania głosu. Świadkowie mogą być zarówno uczestnikami postępowania, jak i osobami trzecimi.
4. **Notatki sędziów lub protokolantów**: Notatki lub zapisy sporządzone przez sędziego lub protokolanta, które dokumentują obecność oskarżonego oraz jego działania podczas posiedzenia, w tym składane wnioski i oświadczenia.
5. **Dokumenty potwierdzające wezwanie oskarżonego**: Kopie wezwań lub zawiadomień o terminie posiedzenia, które zostały doręczone oskarżonemu. Dowody te powinny wykazywać, że oskarżony został odpowiednio poinformowany o konieczności stawienia się na posiedzeniu oraz o przysługujących mu prawach.
Te dowody mogą być kluczowe dla wykazania, że przepisy dotyczące obecności oskarżonego oraz składania wniosków do protokołu zostały prawidłowo zastosowane w danej sprawie.
Oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania przepisów art. 374 § 3–8 oraz art. 517ea w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Świadectwo lekarskie** – Dokument potwierdzający, że oskarżony z powodu stanu zdrowia (np. hospitalizacja, choroba zakaźna) nie mógł uczestniczyć w rozprawie głównej ani posiedzeniu, co rodzi wątpliwości co do konieczności jego obecności.
2. **Zaświadczenie o nieobecności** – Oficjalne zaświadczenie z instytucji, w której oskarżony był zobowiązany do stawienia się na innej, nieprzekładalnej czynności prawnej w tym samym czasie, co rozprawa lub posiedzenie, co wskazuje na niemożność jego obecności.
3. **Dowody na niemożność dostarczenia oświadczenia** – Dowód (np. potwierdzenie z poczty, wiadomość e-mail) wskazujący, że oskarżony próbował złożyć wniosek lub oświadczenie do protokołu, jednak z powodu problemów technicznych (np. awaria systemu informatycznego) nie mógł tego zrobić, co podważa zasadność wymogu składania takich dokumentów.
4. **Nagranie z posiedzenia** – Zapis audio lub wideo z posiedzenia, które wykazuje, że obecność oskarżonego nie miała wpływu na podejmowane decyzje, a wszystkie kwestie zostały omówione i rozstrzygnięte bez jego udziału.
5. **Opinie prawne ekspertów** – Ekspertyza przygotowana przez prawnika lub specjalistę w zakresie prawa, która wskazuje na niewłaściwe zastosowanie przepisów w danym przypadku, oraz na to, że obecność oskarżonego lub składanie wniosków do protokołu nie miało istotnego znaczenia dla przebiegu postępowania.