Osoba, która zauważyła błąd w protokole rozprawy sądowej, składa wniosek o sprostowanie. Sąd informuje ją o treści sprostowania, a także dołącza wniosek do protokołu, co dokumentuje całą procedurę.

W przypadku, gdy w sprawie cywilnej lub karnej występuje potrzeba sprostowania informacji lub błędów w dokumentach, istnieje kilka praktycznych sposobów obrony przed zastosowaniem przepisów dotyczących sprostowania:

1. **Podważenie podstawy wniosku o sprostowanie**: Należy dokładnie przeanalizować podstawy, na których opiera się wniosek o sprostowanie. Można wykazać, że przedstawione informacje są poprawne, lub że wnioskodawca nie ma legitymacji do zgłoszenia takiego wniosku. Warto również zwrócić uwagę na ewentualne błędy proceduralne przy składaniu wniosku.

2. **Zgłoszenie braku podstaw do sprostowania**: W odpowiedzi na wniosek o sprostowanie można wskazać, że nie zachodzi konieczność sprostowania, ponieważ kontrowersyjne informacje nie wprowadzają w błąd ani nie wpływają na treść sprawy. Przykładowo, można argumentować, że dane są subiektywne lub nie mają istotnego znaczenia dla rozstrzygania sprawy.

3. **Wskazanie na brak szkody**: W sytuacji, gdy wniosek o sprostowanie dotyczy informacji, które nie miały wpływu na podejmowane decyzje lub działania stron, można argumentować, że brak sprostowania nie spowoduje żadnej szkody. To może wzmocnić argumentację przeciwko potrzebie dokonania sprostowania.

4. **Podniesienie zarzutów dotyczących terminu**: Warto zwrócić uwagę na terminy związane z wnioskiem o sprostowanie. Jeśli wniosek został złożony po upływie ustawowego terminu, można podnieść zarzut nieterminowości, co może skutkować jego oddaleniem.

5. **Przygotowanie rzetelnej dokumentacji**: Warto zgromadzić wszelkie dowody, które potwierdzą prawdziwość i rzetelność zaskarżanych informacji. Dokumenty, świadkowie lub ekspertyzy mogą być kluczowe w obronie przed wnioskiem o sprostowanie.

Przy odpowiedniej strategii obrony można skutecznie znieść wniosek o sprostowanie i uniknąć niekorzystnych skutków prawnych związanych z jego uwzględnieniem.

Na podstawie podanego artykułu prawnego, oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania zasadności jego zastosowania w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Protokół postępowania** – dokument zawierający szczegółowy opis przebiegu postępowania, w tym wniosek o sprostowanie oraz informację o jego rozpatrzeniu. Protokół powinien być podpisany przez odpowiednie osoby, co potwierdzi, że wniosek został złożony i załatwiony zgodnie z przepisami.

2. **Korespondencja między stronami a organem sądowym** – wymiana pism dotyczących wniosku o sprostowanie, w tym potwierdzenia przyjęcia wniosku przez organ oraz odpowiedzi na ten wniosek. Takie dokumenty mogą wykazać, że strony były informowane o treści sprostowania lub odmowie sprostowania.

3. **Zeznania świadków** – osoby, które były obecne podczas postępowania, mogą potwierdzić, że wniosek o sprostowanie został złożony oraz jakie działania zostały podjęte przez organ w odpowiedzi na ten wniosek. Zeznania te mogą być kluczowe w ustaleniu, czy procedura została przeprowadzona prawidłowo.

4. **Wydane decyzje lub postanowienia organu** – dokumenty potwierdzające wydanie decyzji o odmowie sprostowania, które zawierają uzasadnienie tej decyzji. Tego rodzaju dokumenty mogą być użyte do wykazania, że organ działał zgodnie z prawem i w oparciu o obowiązujące przepisy.

5. **Dowody na sposób powiadomienia stron** – dokumenty potwierdzające, że strony zostały poinformowane o treści sprostowania lub odmowie sprostowania, takie jak potwierdzenia odbioru, e-maile lub inne formy komunikacji. Te dowody mogą wykazać, że proces informowania stron był przeprowadzony zgodnie z wymaganiami prawnymi.

1. **Brak formalnego wniosku o sprostowanie**: W sprawie cywilnej lub karnej można przedstawić dowód w postaci dokumentu, który wykazuje, że wnioskodawca nie złożył formalnego wniosku o sprostowanie treści, co uniemożliwia zastosowanie przepisu.

2. **Niedostarczenie informacji stronom**: Dowód w postaci świadectwa lub korespondencji, która potwierdza, że strony nie zostały poinformowane o treści sprostowania, co narusza obowiązek informacyjny określony w § 1.

3. **Odmowa sprostowania bez uzasadnienia**: Przedstawienie dowodu w postaci dokumentu (np. protokołu z posiedzenia), który wykazuje, że odmowa sprostowania została wydana bez wskazania uzasadnienia, co jest sprzeczne z zasadą rzetelności postępowania.

4. **Niezgodność treści sprostowania z rzeczywistością**: Dowód w postaci materiału dowodowego (np. nagrania, zdjęcia, dokumenty), który wykazuje, że treść, która miała być sprostowana, nie była błędna, co podważa zasadność wniosku o sprostowanie.

5. **Brak załączenia wniosku do protokołu**: Dowód w postaci kopii protokołu, z którego wynika, że wniosek o sprostowanie nie został dołączony, co jest wymagane zgodnie z § 2, co może prowadzić do nieważności postępowania.