Żołnierz zajmujący stanowisko pułkownika, oskarżony o dezercję, zostaje postawiony przed wojskowym sądem okręgowym, który rozpatruje jego sprawę zgodnie z kompetencjami określonymi w artykule.

Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem przepisów dotyczących wojskowych sądów okręgowych w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej, warto rozważyć kilka kluczowych strategii:

1. **Kwestionowanie właściwości sądu**: Należy sprawdzić, czy sprawa rzeczywiście podlega jurysdykcji wojskowego sądu okręgowego. Można argumentować, że przestępstwo nie zostało popełnione przez osobę w stopniu majora lub wyższym, lub że nie dotyczy żołnierzy ani członków personelu cywilnego, co mogłoby wyłączyć możliwość orzekania przez ten sąd.

2. **Podnoszenie argumentów proceduralnych**: Można również kwestionować właściwość postępowania przygotowawczego, np. poprzez oceny legalności aresztu tymczasowego. Jeśli istnieją wątpliwości co do podstaw tego aresztu, można złożyć wniosek o jego uchwałę, argumentując, że nie spełnia on przesłanek określonych w przepisach.

3. **Zgłaszanie apelacji**: W przypadku wydania niekorzystnego orzeczenia przez wojskowy sąd garnizonowy, warto skorzystać z możliwości wniesienia środka odwoławczego do wojskowego sądu okręgowego, podkreślając błędy w interpretacji prawa lub naruszenia procedur.

4. **Obrona merytoryczna**: W przypadku, gdy sprawa jednak trafi do wojskowego sądu okręgowego, istotne jest przygotowanie solidnej linii obrony merytorycznej, która uwzględnia wszelkie okoliczności łagodzące, dowody świadczące o niewinności lub okoliczności, które mogą wpłynąć na ocenę winy.

5. **Korzystanie z pomocy prawnej**: Zatrudnienie doświadczonego prawnika specjalizującego się w sprawach wojskowych może być kluczowe dla skutecznej obrony. Taki specjalista pomoże w zrozumieniu specyfiki postępowania przed wojskowym sądem i przygotuje adekwatne argumenty prawne.

Wszystkie powyższe kroki powinny być dostosowane do konkretnej sytuacji faktycznej, co zwiększy szanse na skuteczną obronę przed wojskowym sądem okręgowym.

Na podstawie przedstawionego przepisu można wskazać następujące dowody, które mogą być wykorzystane w celu wykazania zasadności zastosowania tego przepisu w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Dokumentacja służbowa żołnierzy** - Kopie akt osobowych, rozkazów, oraz innych dokumentów służbowych żołnierzy, którzy są oskarżeni o przestępstwa, mogą wykazać, że sprawa dotyczy żołnierzy z odpowiednim stopniem (majora i wyższym) i że przestępstwo miało miejsce w kontekście ich służby.

2. **Dowody dotyczące konkretnego przestępstwa** - Protokół z przesłuchań świadków oraz dokumentacja związana z czynami określonymi w Kodeksie karnym, takimi jak dezercja czy czynna napaść na przełożonego, mogą wykazać, że przestępstwo podlega właściwości wojskowego sądu okręgowego.

3. **Opinie biegłych** - Ekspertyzy biegłych, na przykład psychologów czy specjalistów w zakresie prawa wojskowego, mogą być użyte do oceny, czy zachowanie żołnierza było zgodne z normami obowiązującymi w służbie wojskowej oraz czy zachowanie to spełnia przesłanki przestępstwa.

4. **Wnioski o tymczasowe aresztowanie** - Protokół z posiedzenia dotyczącego wniosku o tymczasowe aresztowanie żołnierza, który wskazuje na okoliczności uzasadniające konieczność aresztu, może być dowodem na to, że wojskowy sąd okręgowy ma jurysdykcję nad sprawą.

5. **Dane statystyczne i analizy dotyczące orzecznictwa wojskowego** - Analizy i zestawienia dotyczące liczby i rodzaju spraw rozpatrywanych przez wojskowy sąd okręgowy, które pokazują, że podobne sprawy były wcześniej rozpatrywane przez ten sąd, mogą potwierdzić zasadność jego właściwości w danej sprawie.

Te dowody mogą być kluczowe w potwierdzeniu, że dana sprawa należy do kompetencji wojskowego sądu okręgowego, zgodnie z przepisami prawa.

Oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania przepisów dotyczących wojskowego sądu okręgowego w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Zgłoszenie sprawy do sądu powszechnego**: Przedstawienie dokumentów potwierdzających, że sprawa, w której oskarżony jest żołnierz, mogła być rozpatrywana przez sąd powszechny, a nie wojskowy, co obala podstawę do jurysdykcji wojskowego sądu okręgowego.

2. **Brak stopnia wojskowego**: Przedstawienie dowodu (np. karty osobowej lub dokumentu potwierdzającego status) wskazującego, że oskarżony nie posiadał stopnia majora ani wyższego w momencie popełnienia przestępstwa, co wyklucza jego podległość wojskowemu sądowi okręgowemu.

3. **Dezercja niezgodna z definicją**: Dowód w postaci zeznań świadków lub dokumentów, które wskazują, że okoliczności zdarzenia nie spełniają definicji dezercji określonej w art. 339 Kodeksu karnego, co obala zasadność orzekania w tej sprawie.

4. **Czynna napaść na przełożonego**: Przedstawienie dowodów (np. nagrań, zdjęć) potwierdzających, że incydent, w którym oskarżony był zaangażowany, nie miał charakteru czynnej napaści na przełożonego, co wyklucza zastosowanie przepisów odnoszących się do wojskowych sądów.

5. **Status osoby cywilnej**: Dowody potwierdzające, że osoba oskarżona w sprawie jest członkiem personelu cywilnego, który nie podlega jurysdykcji wojskowej w danym kontekście, na przykład poprzez przedstawienie umowy o pracę lub innych dokumentów, które wskazują na cywilny status zatrudnienia.

Te dowody mogą służyć jako argumenty w procesie mającym na celu zakwestionowanie właściwości wojskowego sądu okręgowego w konkretnej sprawie.