Żołnierz, który został ukarany karą dyscyplinarną za nieobywatelskie zachowanie, nie może być sądzony karnie, jeśli wniosek o ściganie składa jego bezpośredni dowódca. Jednak, jeśli dowódca wyższego szczebla zdecyduje się na ściganie po uchyleniu kary, sprawa może być rozpatrzona.

Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem powyższego przepisu w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej, należy skupić się na kilku kluczowych aspektach.

1. **Zarządzenie dowódcy jednostki wojskowej**: Należy zbadać, czy rzeczywiście doszło do zastosowania środków przewidzianych w wojskowych przepisach dyscyplinarnych. Jeśli takie środki zostały nałożone, można argumentować, że przepis zabrania wszczęcia postępowania karnego, gdyż sprawca już poniósł konsekwencje dyscyplinarne.

2. **Uchylenie kary**: Jeżeli w sprawie nie ma uchwały wyższego dowódcy o uchyleniu kary dyscyplinarnej, można argumentować, że wniosek dowódcy o ściganie jest bezpodstawny. Warto sprawdzić, czy wyższy dowódca rzeczywiście podjął takie działanie, co mogłoby unieważnić argumentację prokuratora.

3. **Brak wniosku wyższego dowódcy**: W przypadku, gdy wniosek o ściganie nie pochodzi od wyższego dowódcy, można podnieść, że prokurator wojskowy nie ma podstaw do wszczęcia postępowania. Należy zwrócić uwagę, że brak formalnego wniosku od wyższego dowódcy może być wykorzystany jako argument w obronie.

4. **Procedura postępowania**: Istotne jest również zwrócenie uwagi na procedurę postępowania. Należy upewnić się, że wszystkie kroki są zgodne z przepisami prawa, a wszelkie środki prawne i formalności zostały zachowane.

5. **Argumenty prawne**: Warto przygotować argumentację opartą na przepisach prawa cywilnego i karnego, które mogą przeciwdziałać zastosowaniu omawianego przepisu. Można wskazać na inne normy prawne, które mogą być korzystne dla sprawcy.

6. **Zasięgnięcie porady prawnej**: Wskazane jest skonsultowanie się z prawnikiem specjalizującym się w prawie wojskowym, aby uzyskać profesjonalną opinię oraz pomoc w przygotowaniu odpowiednich pism procesowych.

Podsumowując, kluczem do obrony jest dokładna analiza sytuacji prawnej, sprawdzenie procedur oraz skorzystanie z dostępnych środków prawnych w celu ochrony interesu klienta.

Na podstawie przedstawionego przepisu dotyczącego postępowania w sprawach dyscyplinarnych w wojsku, można sformułować następujące dowody, które mogą być wykorzystane w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Dokumentacja dyscyplinarna**: Wszelkie dokumenty potwierdzające zastosowanie środków dyscyplinarnych wobec sprawcy, takie jak protokoły z postępowań dyscyplinarnych, decyzje o nałożeniu kar dyscyplinarnych oraz ewentualne odwołania od tych decyzji. Te dokumenty mogą wykazać, że sprawca został już ukarany w ramach procedur wojskowych, co uzasadnia odmowę wszczęcia postępowania karnego.

2. **Pisemna opinia dowódcy jednostki wojskowej**: Oświadczenie dowódcy jednostki, w którym wskazuje, że w przypadku danego sprawcy zastosowano już środki dyscyplinarne oraz ocenia, czy dalsze postępowanie karne jest konieczne. Taki dokument może być kluczowy w wykazywaniu, że prokurator wojskowy powinien odmówić wszczęcia postępowania.

3. **Kopie kar dyscyplinarnych**: Wszelkie decyzje dotyczące kar dyscyplinarnych, w tym ich uchwały i odpisy, które jasno określają rodzaj nałożonej kary oraz okres jej obowiązywania. Te dokumenty mogą być użyte do wykazania, że dana sprawa została już rozstrzygnięta na gruncie dyscyplinarnym.

4. **Świadectwa innych żołnierzy**: Zeznania świadków, którzy mogą potwierdzić, że sprawca podlegał procedurom dyscyplinarnym i że nałożone kary były stosowane w odpowiedni sposób. Takie zeznania mogą wspierać tezę, że sprawca został już odpowiednio ukarany.

5. **Protokół z posiedzenia wyższego dowódcy**: Jeśli w danej sprawie doszło do uchwały wyższego dowódcy, która uchyla karę dyscyplinarną, protokół z tego posiedzenia może stanowić istotny dowód w sprawie, pokazując, że w takiej sytuacji możliwe jest dalsze postępowanie karne. Dokument ten może wskazywać na zmianę statusu sprawy i podstawy do wszczęcia postępowania przez prokuratora.

Te dowody mogą być wykorzystane w celu wykazania zasadności zastosowania omawianego przepisu w konkretnej sprawie, zarówno w kontekście postępowania karnego, jak i cywilnego.

Oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania przepisu dotyczącego odmowy wszczęcia postępowania przez prokuratora wojskowego w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:

1. **Dokumentacja potwierdzająca zastosowanie środków dyscyplinarnych**: Przedstawienie aktów prawnych lub dokumentów, które wykazują, że w stosunku do sprawcy nie zostały zastosowane żadne środki przewidziane w wojskowych przepisach dyscyplinarnych, co może podważyć zasadność odmowy wszczęcia postępowania.

2. **Zeznania świadków**: Zeznania osób, które były świadkami zdarzenia, opowiadające o okolicznościach przestępstwa oraz braku jakichkolwiek działań dyscyplinarnych podjętych wobec sprawcy przed złożeniem wniosku przez dowódcę jednostki wojskowej.

3. **Raporty z postępowań dyscyplinarnych**: Przedstawienie raportów lub protokołów z postępowań dyscyplinarnych, które wykazują, że sprawca był ukarany, ale kara została uchylona przez wyższego dowódcę, co mogłoby uzasadniać dalsze postępowanie oraz podważać zasadność odmowy.

4. **Dokumenty potwierdzające brak uprawnień dowódcy jednostki**: Wskazanie, że dowódca jednostki wojskowej, który złożył wniosek o ściganie, nie miał uprawnień do działania w tej sprawie, co mogłoby podważyć legalność jego wniosku oraz zasadność postępowania prokuratora.

5. **Analiza prawna dotycząca interpretacji przepisów**: Przedstawienie ekspertyzy prawnej, która wskazuje na niejednoznaczności lub błędną interpretację przepisów przez prokuratora, co może sugerować, że brak zasadności zastosowania przepisu wynika z niewłaściwego jego zastosowania w konkretnej sprawie.