1) Ustawa o doradztwie podatkowym z 1996 roku reguluje zasady wykonywania działalności doradczej w zakresie podatków. Wprowadza standardy etyczne oraz kwalifikacje dla doradców, co ma na celu ochronę interesów klientów i zapewnienie rzetelnych informacji w zakresie przepisów podatkowych.
Osoba prowadząca własną firmę zwraca się do doradcy podatkowego o pomoc w optymalizacji podatkowej. Doradca, posiadający odpowiednie kwalifikacje, analizuje sytuację finansową klienta i proponuje legalne rozwiązania, które pozwalają na zmniejszenie obciążeń podatkowych.
Aby skutecznie bronić się przed zastosowaniem przepisów ustawy o doradztwie podatkowym w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej, warto zastosować kilka strategii.
1. **Podważenie kwalifikacji doradcy podatkowego**: Można argumentować, że osoba świadcząca usługi doradztwa nie miała odpowiednich kwalifikacji lub uprawnień. Warto sprawdzić, czy dana osoba figuruje w rejestrze doradców podatkowych. Jeżeli nie jest zarejestrowana, można to wykorzystać jako argument w obronie.
2. **Zarzut braku winy**: W sprawach karnych istotne jest wykazanie, że działanie oskarżonego nie było umyślne lub nie wynikało z rażącego niedbalstwa. Należy przedstawić dowody na to, że działanie oparte na doradztwie podatkowym było zgodne z powszechnie przyjętymi normami oraz praktykami zawodowymi.
3. **Zastosowanie zasady nie retroaktywności**: Jeżeli przepisy ustawy o doradztwie podatkowym były stosowane w odniesieniu do czynów sprzed ich wejścia w życie, można wnosić o ich niewłaściwe zastosowanie, powołując się na zasady prawa karnego.
4. **Przeprowadzenie dowodów świadczących o braku szkody**: W sprawach cywilnych warto wykazać, że działania podjęte na podstawie doradztwa nie spowodowały rzeczywistej szkody dla osoby lub podmiotu, co może skutkować oddaleniem roszczenia.
5. **Wykazanie, że doradztwo miało charakter ogólny**: Jeśli doradztwo nie dotyczyło konkretnej sytuacji prawnej, a miało charakter ogólny, można argumentować, że nie można przypisać odpowiedzialności za ewentualne błędy w interpretacji przepisów czy zastosowaniu ich w praktyce.
6. **Zastosowanie klauzuli niedozwolonej**: W przypadku, gdy umowa z doradcą zawiera klauzule, które mogą być uznane za niedozwolone, można argumentować, że umowa nie powinna być egzekwowana.
Przygotowując obronę, kluczowe jest zebranie wszelkich dowodów, które mogą potwierdzić przedstawiane argumenty oraz współpraca z prawnikiem, który ma doświadczenie w sprawach podatkowych i karnych.
Oto pięć realistycznych i praktycznych dowodów, które mogą być wykorzystane w celu wykazania zasadności zastosowania ustawy o doradztwie podatkowym w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Umowa o świadczenie usług doradztwa podatkowego** - Kopia umowy zawartej pomiędzy klientem a doradcą podatkowym, która określa zakres świadczonych usług, honorarium oraz odpowiedzialność doradcy. Taki dokument może potwierdzać, że doradca był zobowiązany do przestrzegania przepisów ustawy.
2. **Rachunki i faktury za usługi doradcze** - Dokumenty potwierdzające zapłatę za usługi doradztwa podatkowego. Mogą one dowodzić, że klient korzystał z usług profesjonalisty, co jest istotne w kontekście ustawy o doradztwie podatkowym.
3. **Opinie prawne i analizy przygotowane przez doradcę** - Pisemne ekspertyzy lub analizy sporządzone przez doradcę podatkowego, które pokazują sposób zastosowania przepisów prawa podatkowego w konkretnej sprawie, a także potwierdzają profesjonalizm i rzetelność doradcy.
4. **Korespondencja z organami podatkowymi** - Wszelkie pisma, decyzje lub odpowiedzi z organów podatkowych związane z opinią doradcy podatkowego. Tego rodzaju dokumenty mogą być dowodem na to, że doradca działał zgodnie z prawem i w ramach swoich kompetencji.
5. **Świadectwa i certyfikaty doradcy podatkowego** - Dokumenty potwierdzające kwalifikacje i uprawnienia doradcy podatkowego, takie jak certyfikaty zawodowe lub świadectwa ukończenia odpowiednich kursów. Mogą one dowodzić, że doradca posiada niezbędne umiejętności i wiedzę do świadczenia usług zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
Oto pięć dowodów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykazania braku zasadności zastosowania ustawy o doradztwie podatkowym w konkretnej sprawie cywilnej lub karnej:
1. **Dokumentacja potwierdzająca samodzielne wykonanie obowiązków podatkowych**: Przedstawienie faktur, umów oraz innych dokumentów, które dowodzą, że strona sama wypełniała swoje obowiązki podatkowe, korzystając z dostępnych narzędzi online i materiałów publicznych, co wskazuje na brak potrzeby korzystania z usług doradztwa podatkowego.
2. **Opinie ekspertów**: Złożenie opinii biegłych lub ekspertów z zakresu prawa podatkowego, którzy potwierdzą, że w danej sytuacji nie było konieczności korzystania z usług doradztwa podatkowego, a podejmowane decyzje były zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.
3. **Zgłoszenie do organów podatkowych**: Prezentacja dowodów na to, że strona zgłaszała swoje wątpliwości bezpośrednio do organów podatkowych i uzyskała od nich wyjaśnienia, co dowodzi, że nie było potrzeby angażowania doradcy podatkowego.
4. **Porównanie z podobnymi przypadkami**: Przedstawienie przykładów innych spraw, w których sądy lub organy podatkowe uznały, że zastosowanie doradztwa podatkowego było zbędne, co może wskazywać na brak zasadności w danej sprawie.
5. **Dokumentacja finansowa i księgowa**: Złożenie kompletnych dokumentów finansowych i księgowych, które dowodzą, że strona prowadziła przejrzystą i zgodną z prawem działalność gospodarczą, w której nie wystąpiły sytuacje wymagające specjalistycznego doradztwa podatkowego.